WOLF
In de préhistorie werden jagers gevolgd door wolven, die zich nabij hun holen en hutten ophielden, om zich zo aan de voedselresten te goed te kunnen doen. Getemde wolven beschermden de mensen, gingen met ze mee op jacht en hielpen ze bij het hoeden van hun kudden. Zij kregen altijd hun deel van het voedsel en zo werd de wolf een trouwe bondgenoot...
Niet alle wolven zijn hetzelfde; ieder werelddeel heeft zijn eigen ondersoorten en rassen. Er bestaat nogal wat verschil in kleur en grootte, afhankelijk van waar ze leven en hun omstandigheden. Variatie in rassen komt dus ook al voor bij de voorvader van deCanis familiaris (de wetenschappelijke Latijnse naam van de hond).
Wolven en honden geven met lichaamstaal aan hoe ze in de rangorde staan ten opzichte van een andere wolf of hond of een persoon. Een hoog gedragen kop, een hoog op de poten gehouden lichaam, naar voren gerichte oren en een hoog gedragen staart geven een dominante positie aan.
Een duidelijke rangverhouding ontstaat wanneer het ondergeschikte dier zijn ondergeschiktheid aan de dominante hond toegeeft en dat door het aannemen van een verlaagde houding duidelijk maakt. De hond gebruikt allerlei signalen om een dominante hond vredig te stemmen, zoals het likken van mondhoeken en het op de rug gaan liggen. Uw gezin is voor de hond ook een roedel. Wolven zijn roofdieren. Ze staan bekend om hun goede reukvermogen, maar ook de ogen en oren zijn sterk ontwikkeld.
Duizenden jaren geleden begint de relatie tussen de mens en de wolf. De mensen van toen waren voedselverzamelaars en jagers. De belangrijkste elementen van hun leefgebied waren water, beschutting en voedsel. Ideaal dus ook voor de wolf. De mens tolereerde de aanwezigheid van de wolf waarschijnlijk om zijn waakzaamheid, terwijl de wolf aangetrokken werd door voedselresten en warmte.Nog steeds roept 'het tam worden' van dieren bij ons veel vragen op en blijft het voor een stuk een mysterie. Op de vraag hoe compleet verschillende diersoorten door hun omgang met de mens evolueerden, werden reeds heel wat uiteenlopende verklaringen gegeven. Door de jaren heen werden ontelbare theorieën naar voor gebracht over het werkelijk ontstaan van de hond, zoals wij die heden ten dage kennen. Het is duidelijk dat in de natuur een geleidelijke of spontane samenwerking tussen mens en dier ontstond. Beiden vormden een gemeenschappelijk voordeel in het samen uitvoeren van bepaalde taken, zelfs zonder dat de mens zich inspande om de hond hiervoor af te richten. Bepaalde diersoorten begrijpen dat het soms zeer nuttig is om dicht bij de mens te vertoeven en daarom vermijden zij hem niet, maar zoeken zij z'n nabijheid zelfs op.
Het tam worden van de hond ontstond waarschijnlijk door een dergelijke 'vrijwillige associatie'. Daar zowel de mens als de hond leefde van de jacht, troffen zij elkaar bij het verschalken van het wild en had de hond het in de gaten dat de mens, die beter bewapend en ook intelligenter was, de prooi veroverde. Geleidelijk aan legde de hond er zich waarschijnlijk bij neer dat de mens de buit meenam en beschouwde daarom de mens als de meest gevreesde tegenstander. Maar in de loop van tijd moeten dit gevoel zich gewijzigd hebben en moet de hond bepaalde voordelen in de situatie ingezien hebben. Daar de wilde mensenstammen de gewoonte hadden ter plaatse of in hun onderkomen de stukken gesneden prooi op te eten, moet het dikwijls voorgekomen zijn dat overblijfselen van het vlees op de grond werden achtergelaten en op die manier voedsel werden voor wilde honden. Daardoor nam het wantrouwen van de hond af; in plaats van de mens te ontwijken begon hij zijn nabijheid op te zoeken en te vertoeven op de de plaatsen waar de mens de gewoonte had om te jagen. In de Oudheid in het Oude Egypte leveren wandschilderijen duidelijke bewijzen dat verscheidene dieren reeds gebruikt werden in het werk. Zoals de hond bvb voor de jacht. Ten tijde van de Middeleeuwen was dat nog steeds zo. Honden werden gebruikt voor de jacht, voor het waken, om karren te trekken en ladingen te dragen. Later in die tijd werd de hond ook als gezelschap gehouden en werd ook het uiterlijk van de hond belangrijk. De eerste medische behandelingen van honden werden door Gaston Pheobus rond 1350 genoteerd in een boek.
Het houden van de hond als gezelschap leidde in de Moderne Tijd tot het oprichten van kennelclubs en rasverenigingen.
Het is pas in de laatste 200 jaar de mens zich intensief gaan bezighouden is met het fokken en creëren van talrijke rassoorten.
Een reportage onlangs in 'Koppen' toonde dat deze obsessie tot het fokken van nieuwe of benadrukken van exterieure kenmerken in extreme mate kan leiden tot erge gezondheidsproblemen. Gezond verstand van de fokker en voldoende geïnformeerd zijn als eigenaar bij de aankoop van een hond is hiervoor de oplossing!
